اثر عصاره گیاه ترخون (artemisia dracunculus l) بر روی انگل تریکوموناس گالینه در مقایسه با داروی مترونیدازول در محیط آزمایشگاهی

مقدمه و هدف : انگل تریکوموناس گالینه, تک یاخته تاژکداری است که درقسمت فوقانی دستگاه گوارش و سایر اندام های حیاتی گونه های مختلف پرندگان اهلی و وحشی زیست می کند. مترونیدازول به عنوان داروی انتخابی در درمان تریکومونیازیس در انسان و حیوان مطرح است. به دلیل اثرات جانبی مترونیدازول و افزایش مقاومت دارویی انگل و همچنین تمایل روز افزون استفاده ازداروهای گیاهی جایگزین در سال های اخیر, هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر عصاره ی گیاه ترخون بر انگل تریکوموناس گالینه به عنوان درمان آلترناتیو در محیط آزمایشگاهی بود. مواد و روش کار : در این مطالعه ی تجربی, عصاره ی آبی و الکلی ترخون به روش سوکسله استخراج گردید و دزهای 1.56, 3.12, 6.25, 12.5, 25, 50, 100, 200 mg/ml فراهم شد. هر کدام از غلظت های مذکور را به لوله ای حاوی محیط کشت دیاموند و دی متیل سولفات 2% اضافه گردیدند. در ادامه انگل تریکوموناس گالینه را که با روش سوآب دهانی از کبوتران آلوده جداسازی شده بود را پس طی مراحل تشخیص و شمارش با لام هموسیتومتری و رقت سازی در آزمایشگاه انگل شناسی به محیط های کشت حاوی عصاره ترخون و محیط های کشت حاوی دز درمانی مترونیدازول (10-1 ug/ml) اضافه گردید. طی ساعات 1, 2, 6, 12, 24 و 48 میزان خاصیت ضد تریکومونادی لوله ها از نظر تعداد و تحرک انگل بررسی شد و در نهایت حداقل غلظت مهارکنندگی (mic) و حداقل غلظت کشندگی (mlc) عصاره های ترخون با داروی مترونیدازول مقایسه گردیدند. بحث و نتایج : عصاره گیاه ترخون روند کاهش معنی داری را بر تعداد انگل ها برحسب زمان نشان داد (05/0 >p). با این وجود مترونیدازول در ساعت 2 باعث مرگ انگل ها گردید (mic<4ug/ml). حداقل غلظت مهارکنندگی (mic) برای عصاره آبی بین 6.25-3.12 mg/ml و برای عصاره الکلی 12.5-3.12 mg/ml را نشان داد. همچنین حداقل غلظت کشندگی (mlc) برای عصاره آبی 25-12.5 mg/ml و برای عصاره الکلی 50 mg/ml بدست آمد. نتیجه گیری : عصاره گیاهی ترخون بر روی رشد انگل تریکوموناس گالینه در غلظت های مختلف تاثیر داشت, با لحاظ نمودن خطرات ثابت شده استفاده از داروی مترونیدازول پیشنهاد میگردد بررسی بیشتر روی مدل حیوانی و تریکوموناس واژینالیس در انسان انجام داده شود.